Na żywo z kamer sów uszatek
Kamera gniazda sów Ellis GHO
aktywna marzec-czerwiec
aktywna luty-maj
Opis
Rozmiar: 25 cali (64 cm)
Waga: 2-3 1/4 lbs (906-1472g)
Migracja: Częściowy migrator
Siedlisko: Większość typów lasów, łąki, zarośla i obszary skaliste z stromymi wąwozami
Populacja: Powszechna
O puszczykach
Ten duży, głównie nocny, sowa ma duże stojące pióra uszne, a jego szaro – głównie brązowe upierzenie jest cętkowane na górze i prążkowane na dole, co pomaga mu odpoczywać praktycznie niezauważonym w ciągu dnia. Najczęściej widywany z rdzawej brązowej twarzy i białym podbródkiem oraz gardłem. Występuje w całej Ameryce Północnej i Południowej, od najdalej na północ linii drzewnej aż po Chile, puszczyk zajmuje najszerszy zakres siedlisk spośród wszystkich sów na świecie. Dzieje się tak, ponieważ poluje na szeroką gamę ofiar i wykorzystuje praktycznie każde miejsce na gniazdo, w tym skalne ściany i stare budynki, które oferują wystarczającą osłonę.
Kiedy puszczyki gniazdują:
Puszczyki są jednym z pierwszych gatunków, które zaczynają się rozmnażać, często zaczynają składać jaja pod koniec stycznia, kiedy na ziemi wciąż leży śnieg.
Jak wyglądają:
Mogą się znacznie różnić kolorem, od prawie białego (na dalekiej północy) do brązowego i szarego dalej na południe. Są to mocno cętkowane i prążkowane ptaki z charakterystycznym białym gardłem.
Puchate uszy są wyraźne, podobnie jak duże żółte oczy.
Gdzie żyją puszczyki:
Zamieszkują różnorodne siedliska, w tym lasy liściaste i mieszane, otwarte tereny oraz czasami parki podmiejskie.
Co jedzą puszczyki:
Żywią się królikami, jaszczurkami, żabami i ptakami. Są w stanie upolować ptaki o wielkości wrony.
Najnowsze posty:
Interesujący fakt:
Puszczyki to największe z sów uszatych.
Puszczyk

Czym jest pip?
Pip to mała dziurka, którą pisklę wewnątrz jaja robi swoim “zębem jajowym” (ostrym końcem dzioba) w zewnętrznej skorupie, gdy zaczyna się wykluwać.
Puchate uszy puszczyka:
Kilka sów, w tym puszczyk, ma wyraźne puchate uszy lub “rogi”, jak się je również nazywa. Funkcja tych puchów pozostaje sporna.
Niektórzy twierdzą, że pomagają w kamuflażu w ciągu dnia, łamiąc kształt i pomagając w zatarciu się z miejscem, na którym siedzą. Inni uważają, że pęczki te są używane do sygnalizacji behawioralnej i rozpoznawania gatunków. To, co wydaje się jasne, to fakt, że nie mają one żadnej roli w słyszeniu.
